Varlıkla yokluğu bir tutan erler
Hiçliği giyinip kuşandık, derler
Erenler, ulular ve cümle pirler
Gönül dergahından el alır gider

Mermeri çatlatır sabrın direnci
Hocayı ulm eder mahir öğrenci
Aşkın imbiğinde damıtır genci
Bülbül viraneden gül alır gider

Zafer meydanında tuğlar sevinir
Toprağın koynunda tohum devinir
Mevla hikmet verir kullar övünür
Cümle sermayeyi dil alır gider

Sefere çıkınca tavşan, karınca
Menzile erilmez önce varınca
Halden hale geçer sırra erince
Alemden aleme yol alır gider

Sözden öte bir yol varır saraya
Merhem kar eylemez bozgun yaraya
Yanmayı öğreten kuru çıraya
Saman alevini yel alır gider.

Selami YILDIRIM